ANNALES MONÉGASQUES – REVUE D’HISTOIRE DE MONACO

ANNALES MONÉGASQUES – REVUE D’HISTOIRE DE MONACO
PUBLICATION DES ARCHIVES DU PALAIS PRINCIER

Gepubliceerd in 2022

In 1902 maakte prins Albert I de reis van Parijs naar Villers-sur-Mer (Calvados) op een motorfiets, en bovenal legde hij tussen 1903 en 1905, elk jaar in mei, de route Monaco-Parijs af met een Engelse motorfiets Humber Beeston. Hij maakte soms lange omwegen via Zuidwest- of Oost-Frankrijk en zelfs Zwitserland. Tijdens deze ruige en gevaarlijke reizen van een tot twee weken reisde hij incognito, vaak alleen met zijn monteur als gezelschap. In 1905 vergezelde Charles Sauerwein, zijn aide-de-camp en wetenschappelijke medewerker, hem. Het handtekeningendagboek van de prins biedt een rijke, niet-gepubliceerde en waardevolle getuigenis van de ontluikende en nog steeds riskante motorrijdende praktijk van de Belle Époque, en illustreert op prachtige wijze een weinig bekend facet van de vorst, die een van de vele pioniers was van langeafstandsreizen in motorfiets, die hij oefende tot het einde van zijn leven.

Ter afsluiting van de herdenkingen van de honderdste sterfdag van Prins Albert I, die het jaar 2022 markeerde, publiceert Monegaskische Annales het eerste deel van de verslagen van het symposium De carrières van een prins. Lives and Territories of Albert I of Monaco (1848-1922), dat op 24 en 25 september in Monaco werd gehouden. In een eerste thema, Sport en leven in de open lucht, is het pionierskarakter van de praktijk van motorfietsen van Prins Albert het onderwerp van een rijk geïllustreerde monografie. Tussen 1903 en 1905 maakte hij verschillende tochten door Frankrijk, waarbij hij Monaco en Parijs met elkaar verbond op een Humber Beeston-motorfiets. Zijn handtekeningendagboek biedt een rijke, ongepubliceerde en kostbare getuigenis van de ontluikende en nog steeds gevaarlijke praktijk van het motorrijden van de Belle Époque. De jacht, een andere sportieve passie van de prins, verdiende een grondige studie. Dankzij de talrijke beschikbare documenten kunnen we het portret schetsen van een volgeling van een beredeneerde jachtpraktijk, waardoor Albert I een voorloper werd die anticipeerde op de huidige debatten over het onderwerp. In het thema Strijdkrachten en machtsoefeningen wordt in een artikel een belangrijke episode uit de jeugd van Prins Albert toegelicht: de begrafenis van Victor Hugo, 2 juni 1885, door middel van een brief die hij aan zijn vader richtte, waarin hij hem vertelt wat hij zag , anoniem, te midden van een enorme menigte. Zijn bewonderende en respectvolle relaas sluit nauw aan bij gematigde berichtgeving in de pers.
Het thema Uitstraling en de internationale verplichtingen van de Prins komt aan bod in drie artikelen. De eerste staat stil bij de paradoxen van de prins met betrekking tot het koloniale feit.
Ten slotte geeft een studie een overzicht van de deelname van de prins, als lid, vanaf 1885, aan de Aardrijkskundige Maatschappij van Parijs, de oudste ter wereld. In een laatste thema, Artistieke cultuur en sponsoring, blikt een studie terug op de totstandkoming, op 7 februari 1907, in de opera van Monte Carlo, dat wil zeggen in een monarchie, van de opera Thérèse, door Jules Massenet, wiens optreden speelt zich af ten tijde van de Franse Revolutie. Door deze creatie komt vooral de politieke en artistieke gevoeligheid van Albert I in het geding. Ten slotte probeert het laatste artikel de “ongrijpbare” prinses Alice van Monaco, de tweede vrouw van de prins, te portretteren door de ogen van haar tijdgenoten. Geliefd, aanbeden, gevierd, jaloers, soms gehaat, was ze vijftien jaar lang voorstander van het culturele leven van het vorstendom.

En 1902, le prince Albert I^er effectua le trajet de Paris à Villers-sur-Mer (Calvados) en motocyclette puis surtout, entre 1903 et 1905, chaque année au mois de mai, il réalisa l’itinéraire Monaco-Paris avec une motocyclette anglaise Humber Beeston, effectuant parfois de grands détours par le Sud-Ouest ou l’Est de la France, et même la Suisse. Pendant ces rudes et périlleux périples d’une à deux semaines, il voyageait incognito, avec bien souvent pour seule compagnie son mécanicien. En 1905, Charles Sauerwein, son aide de camp et collaborateur scientifique, l’accompagna. Le journal autographe du prince offre un témoignage riche, inédit et précieux sur la pratique motocycliste naissante et encore hasardeuse de la Belle Époque, et illustre à merveille une facette méconnue du souverain, qui fut l’un des nombreux pionniers des voyages au long cours en motocyclette, qu’il pratiqua jusqu’à la fin de sa vie.

Het boek is nieuw, zachte kaft, 374 pagina’s, Franse tekst.

ISBN : 978-2-903147-52-5